Op 21 februari 2017 stemt de Eerste Kamer over het veelbesproken Lerarenregister. Het is bedoeld om de kwaliteit van het onderwijs te garanderen. Dat kan onder andere door van leraren te vragen hun bekwaamheid op orde te houden. Prima. Alleen: leraren worden in een mal gedrongen; een bredere aanpak kan veel meer voordelen opleveren.

Hoe zit het in elkaar?

In dit beroepsregister moeten leraren elke vier jaar aantonen dat zij hun bekwaamheid hebben onderhouden. Leraren mogen in hun register alleen professionaliseringsactiviteiten opnemen die worden verzorgd door geaccrediteerde instellingen. En daar wringt de schoen: dit zijn cursussen, workshops en opleidingen die buiten de school(muren) worden aangeboden. Ze zijn losgeknipt van de school zelf, de plek waar leraren functioneren. Professionalisering die door de school zelf wordt verzorgd, telt niet mee voor het register.

Dat is, zacht uitgedrukt, vreemd. Want uit de wetenschappelijke literatuur komt helder naar voren dat ‘leren op de werkplek’ niet alleen motiverend is voor leraren, maar zeker op lange termijn ook het meest effectief. Collegiale consultatie en observatie, peer coaching, leesgroepen, vakontwikkelgroepen, docentontwerpteams, professionele leergemeenschappen, kenniswerkplaatsen, en onderzoeksateliers: voorbeelden die van de werkplek (de school zelf dus) een echte leeromgeving voor leraren maken. Het geleerde wordt zo gemakkelijker toegepast in het werk en omgekeerd krijgt het werk van leraren een plek in hun leren en ontwikkelen. Een principe dat in het bedrijfsleven gemeengoed is; efficiënt en effectief, samenwerkingsgericht en gericht op kennisdelen. Scholen passen dit dan ook al toe. Ze investeren zo niet alleen in het professionaliseren van hun medewerkers, ze zorgen er tegelijkertijd voor dat de school zélf een duurzame professionele omgeving wordt. Het inhuren van extern, dus duur aanbod van buiten de school is minder effectief.

Voorbeelden

Drie concrete voorbeelden van scholen waarmee het ICLON samenwerkt. Van activiteiten die in het nieuwe Lerarenregister niet meer zouden meetellen. Zo heeft een school een aparte ‘academie’ ingericht waar workshops worden verzorgd door zowel leraren uit de school zélf als door buitenstaanders. Leesgroepen, boekenclubs en onderzoeksteams presenteren er hun bevindingen. Leraren die elders een workshop volgden, geven die kennis door, maar dan gekoppeld aan de specifieke eisen en wensen van de school. Voor het Lerarenregister telt dit niet.
Een andere school werkt met peer review door leraren: zij observeren elkaar tijdens het lesgeven, komen met opmerkingen en kritiek volgens een bepaald format en stellen hun onderwijs(methoden) op basis hiervan bij. Deelname aan zo’n peer review wordt door de school verplicht gesteld en is onderdeel van de beoordeling aan het eind van het jaar. Telt niet mee in het Lerarenregister.

In een derde school wordt in vaksecties gewerkt aan het ontwikkelen van het schoolvak, het ontwikkelen van materiaal en in onderzoek naar de werkzaamheid en toepasbaarheid van dat onderwijsmateriaal. Leren leraren een hoop van, wordt het onderwijs beter van, want direct toepasbaar in de eigen werkzaamheden. Maar telt niet mee.

Dus

Deze voorbeelden worden in meer scholen uitgevoerd. En er zijn meer voorbeelden te noemen. Ze dienen allemaal hetzelfde doel: maak het onderwijs en dus de school beter. Zeker als – en dat is een voorwaarde –activiteiten meerdere jaren meegaan. Het Lerarenregister en – daar ging het toch om? – de kwaliteit van de lessen gaat erop vooruit als dergelijke activiteiten in stand blijven. Een professionaliseringsbeleid dat medewerkers stimuleert, uitdaagt en laat leren met collega’s hoort dan ook binnen het register.

The Onderwijs Research Dagen (ORD) took place in Rotterdam from Wednesday May 25^th until Friday May 27^th. I have made some progress towards graduation since the beginnings of my project in 2013 (time is flying!). I still feel that this national conference is a great learning experience for me as a PhD. Generally speaking, national conferences have some advantages for novice researchers in comparison with the larger ones abroad. Here’s why I’m enthusiastic about national conferences.

The very beginning: attend the preconference

The ORD (as other conferences) has preconference workshops tailored towards learning needs of PhD’s in Belgium and the Netherlands. Topics include academic writing, managing your supervisors, writing grant proposals and preparing your defense. I’ve visited similar sessions at international conferences as well. However, preconference workshops in a national conference pay specific attention to the Dutch and Flemish contexts, which directly apply to our educational context. Where else would you learn to avoid writing Dunglish with your peers?

Opportunities to close a gap with educational practice

Some might feel that educational research has a strong focus on theory. This may not always resonate with teaching experiences in practice. My experiences are that at a national conference you’ll meet more teachers, policy makers or educational managers than you would at a large conference. This means you could further discuss the practical relevance of your work. It also might help you to explore perspectives for your life after PhD.

Share the good stuff

When you’re designing your studies it can be very helpful to join a national conference, even without presenting. Chances are that presentations inspire you to use instruments and methods which are developed to suit the Dutch educational context. This makes it easy for you to join discussions during the conference, since you’re familiar with education in the Netherlands (sometimes I find it hard to immediately understand studies in foreign contexts) and to relate this to your own project. This could also provide opportunities to work together with colleagues relatively nearby.

Prevent yourself from being thrown in at the deep end

Besides a limited travel time to a national conference, it is nice to hear about topics being investigated in other institutes. This helped me, as a novice, to grasp the width of the field (here: higher education) without being overwhelmed by the amount of presentations. My studies are about research integrated into teaching at university which is also emphasized in Dutch universities of applied sciences. I’ve learned a lot about this at conferences as the ORD. Moreover, it is very likely that you’re able to go to a national conference annually within your PhD. This enables you to keep up with each other over a longer period of time.

For these reasons I would say that ‘the larger the party, the better’ has nothing to do with the number of people invited! Here you can read about Saskia’s experiences attending an international conference. Thank you for reading this blog!

There once was a PhD student – let’s call her Phyllis- working hard to land her research career. For that, she had to write a dissertation containing at least four studies. Her evil brain wanted her to not only conduct empirical studies, but also do a systematic literature review. At first, Phillis tried to find reasons for not doing it, because she dreaded that whole process. However, after a while she saw the greatness of the idea and took off to face the adventure. This adventure would not be a real adventure, had she not gotten into trouble several times. Read more

About 5 months ago Anna van der Want wrote in a blogpost how she had planned NOT to finish her PhD, so she could continue doing the things she loved. If you decide in contradiction to finish your PhD, you might find some difficulties in pursuing that goal. Jorine Vermeulen (PhD student at Cito and University of Twente), you might remember her from the previous blogpost where she gave a conference-tip, is currently in that finishing-your-PhD-phase. She was kind enough, when I asked her how she kept on going in that phase, to provide some tips that I share, in her name, here:

Read more

Usually we upload a new post every two weeks. However, last week the yearly ORD (Dutch Educational Research Days), a three-day conference, took place and we thought this conference deserved an extra post. Every PhD-student will go to at least one conference and you might therefore either recognize some situations depicted below, or use some of the experiences when preparing to go to a conference.

In this blogpost Tessa and I will give your our experiences from the ORD2015. Tessa, as a non-presenter who visited the ORD for the first time. Me, as a presenter of my first paper and who has visited the ORD now for the second time.

Read more